صدای “ایرج گرگین” خاموش شد
رادیو آلمان: ایرج گرگین گوینده خوش صدای رادیو، موسس رادیو فرهنگی تهران و از برنامه‌ریزان اولیه رادیو فردا در سن ۷۷ سالگی پس از یک بیماری طولانی درگذشت. وی کار حرفه‌ای رادیویی‌اش را از سال ۱۳۳۷ در رادیوی ملی ایران آغاز کرده بود.
شاید کمتر کسی به خاطر داشته باشد که جمله معروف فروغ فرخزاد که می‌گوید حرف زدن از خود و زندگی شخصی کار بی‌موردی است و هر آدمی یک تاریخ تولدی دارد و یک جایی به دنیا آمده است و… در واقع پاسخ او به اولین سوالی بود که ایرج گرگین در یک مصاحبه رادیویی از فروغ پرسید. این مصاحبه را ایرج گرگین در سال ۱۳۴۳ برای رادیو ایران انجام داد.
گرگین آنطور که خود گفته به طور اتفاقی وارد دنیای رادیو شد. هرچند که کار رسانه‌ای را سالها پیش از ورود به رادیو و در کیهان فرهنگی دهه ۱۳۳۰ آغاز کرده بود. این لباس نو آنچنان بر قامت او برازنده آمد که تا آخرین سال‌های عمرش آن را از تن به در نکرد.
«رادیو تهران» از دستاوردهای ایرج گرگین است. وی در گفت و گویی که سال ۲۰۱۰ با بخش فارسی دویچه‌وله انجام داد گفته بود که در آن زمان احساس کرده بود که جامعه روشنفکری ایران به یک صدای دیگر نیاز دارد که بتواند بلندگوی آن بخشی از جامعه باشد که بعد از کودتای ۲۸ مرداد به سایه خزیده بودند. «رادیو تهران» در اوایل دهه ۱۳۴۰ اینگونه متولد شد.
رادیو تهران در کوتاه مدت تبدیل به خانه هنرمندانی چون احمد شاملو، فروغ فرخزاد، نادر نادرپور، سيمين بهبهانی، مهدی اخوان ثالث، هوشنگ نهاوندی، فرخ غفاری و فريدون رهنما شد.
بعد از انقلاب ایران، گرگین نیز مانند اکثر هنرمندان مورد غضب انقلابیون واقع شد. او را به خاطر اجرای رادیویی نمایشنامه‌های شکسپیر و تنسی ویلیامز، غرب‌زده خواندند و از سازمانی که بیش از ۲۰ سال در آن کار کرده، آموخته و آموزش داده بود بیرونش کردند.
عشق به “صدا” اما در دل او نمرد. ابتدا “رادیو امید” به عنوان اولین رادیوی فارسی زبان مستقل در خارج از ایران و بعد “رادیو آزادی” و “رادیو فردا” بلندگوهای بعدی ایرج گرگین بودند برای ایجاد رابطه با مردمی که به آنها عشق می‌ورزید، هرچند فرسنگها دور از وطن.
جمعه ۲۳ دی ماه ۱۳۹۰ برابر با ۱۳ ژانویه ۲۰۱۲ صدای آرام و دلنشین ایرج گرگین برای همیشه خاموش شد، در بیمارستانی در ویرجینیای آمریکا، فرسنگها دور از وطن.